Kara kýþlarda kapýma getirdin baharý, Yeditepeli þehre güneþ! Bir daha hiç batmayacakmýþ gibi doðuyor. Yüreðindeki , sevda sözlerinle Ruhumu ýsýtýp Gecelerimi gün ýþýðýna boðuyor, Uzaklarý kapý önü ediyorsun Ayrýlýða inat...
Ya ! ben uzaklarý düþündükce Kýrýk cam parçalarýnýn içime batýþýný hisseder Bilmediðim , sokaklara dalar kaybolurum Kaldýrýmlar nerede baþlar Nerede son bulur Ipýssýzlýðýmda kalakalýrým...
Akþam yine kara örtüsünü Yeditepeli þehrin üzerine serecek Yine sensiz gecelere gömüleceðim Gölgelerle dolu tavana bakýp Akýp giden saatler içinde Hayalinle avunacaðým Aðlayýp aðlayýp Çaresiz ...Susacaðým...
Bahar Tülay Kýran
Sosyal Medyada Paylaşın:
baharca57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.