Aþký ateþin sönmüþ, geride kalmýþ külün.
Gonca bile olmadan, kýraðý çalmýþ gülün.
Kâbus gibi üstüne, çökmüþ dermansýz dertler;
Ötme mecali kalmaz, seni gören bülbülün.
Nedir seni bu denli ýstýraba sevk eden;
Sanki yaz sýcaðýnda ortasýndasýn çölün.
Kim bulmuþ bu dünyada cefa deðil de sefa;
Görüyorum seninde tükenmiþ tahammülün.
Ümidini yitirme, ilkbahardan ibret al;
Zülüflerin yeþersin, taç kuþansýn kâkülün.
Gerçeklerle yüzleþmek zor geliyorsa eðer;
Taþýsýn seni kabre, yüklensin tahayyülün.
Garibî’yim garipçe, al bir teselli sana;
Yüreðine nakþeyle, güçlensin tevekkülün…
Garibî-Salih Yýldýz……29.12.2008
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.