YETİŞ EY İLAHİ!

Yetiþ Ey Ýlahi kuluna yetiþ
Hayýr, söylemiyor bu kötü gidiþ
Yetiþmezsen eðer baþlýyor bitiþ
Yoksa baharýmýz hazana döner

Sýrtýmda kamburum arttýkça arttý
Kederim dertleri hadsiz þýmarttý
Kanýmý emdikçe posamý attý
Yetiþ kandilimiz söndü ya söner

Virane hanemiz gün gün çürüdü
Evlat ayalimiz küfre yürüdü
Bütün dünyamýzý zulüm bürüdü
Yandý yüreðimiz yandý ha yanar

Bir çivi çakmadý haneme gelen
Terk etti sevenler kalmadý kalan
Verilen sözlerin cümlesi yalan
Dostlar yalanlara kandý ha kanar

Boþ yere yýkýlýr bütün umutlar
Üþüþtü üstüme bütün aç kurtlar
Biterse yakýnda üstümde otlar
Kulun cehennemde ateþe banar

Yapýþ ki kolumdan kurtar bedeni
Hem bedenimi hemi de beni
Ýsterim inan ki ebedi seni
Bir gün ruhumuza rahmetin konar

Mustafa Göktekin


Sosyal Medyada Paylaşın: