BEN O ÇOCUK!

Ben orucunu gözyaþýyla açan çocuk!
Ben Kafkasyalý,
Ben Urumçili,
Ben Karabaðlý,
Ben Iraklý, Lübnanlý
Ben Filistinli çocuk…
Azrail’le sýnýf arkadaþý
Hayatý ölümün sýrtýna yükleyen çocuk
Yüreðim þefkate hasret

Uçak seslerine alýþtýðýndan beri
Gök gürültüsünden korkmayan,
Kanlý elbiseleri bayramlýk diye giymiþ
Sevgiden yoksul kalbine
Nefreti gül diye diken çocuk

Unutulmuþluðun coðrafyasýnda hüzünlü elleriyle
Mutluluk portresi çizen,
Güllesi misket bombasý, bebeði kaleþnikof
Oyuncaðý sapan taþý olan çocuk.
Layýk olamadýðý umuda, sýrtýný veren
Þiirlerin kan damlayan cümlelerinde kendine yer bulan
Esaretle yumruk yumruða savaþan
Yeraltý sýðýnaklarýnda
Allah’a yalvaran çocuk…

Geçmiþin tozlu sayfalarýnda,
Geleceði yudumlayan.
Sahte umutlara bel baðlayan
Düþmanýn gideceði günü iple çeken
Namazýný kubbesi mermilerle delinmiþ
Boynu bükük camilerde kýlan çocuk
Yüzündeki gülücüðü serseri mayýnlara kaptýran.

Ben;
O çocuk
Hani þu babasýnýn koynunda
Þehadeti yudumlayan
Bir fotoðrafýn karesine sýðmayan çocuk!................

Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: