Sanma sustum, ben hep senle konuþtum Sen gidince açýldý dilim Çenesi düþtü yalnýzlýðýmýn Yaðmur baþladý ama sen yoktun
Þiire döndü çýðlýklarým Figaným oldu þarkýlarým Ben adýmý güle verdim Kanarken yüzümde aþk Ben acýmý yele verdim Sana ulaþsýn diye Bir deniz tutuþur þimdi Bir çöl adýný sayýklar Suyu çekilen göllerde Karaya oturur kayýklar Ýçimde senli türküler Suskunluk ahraz bir ninnidir Dudaklarýmda ýslýktýr.
Siyah uçurtma Mavi göðümün kiridir Tutuklanýrken düþler Daðlarda yorgunluðum dinlenir. Çileli bir akþam sefasýdýr Dalgalardan bana kalan ses
Þimdi uyanýr hüzün Her sabah hayalinle Bir deli bakýþtýr Kalan gözlerimde Þimdi efsunlu vedadýr Kan damlar sözlerimde Bu kent acýma tanýktýr Aþkým tutuklu sanýktýr Sanma herkese aldanýrým Bu yürek bir sana yanýktýr.
Bana bir gülün lal hali kalýr Önümden geçerken zaman Þimdi her mevsim hazan Takvimler yine aralýk Günlerden ayrýlýk Bu kaçýncý yýl dönümüdür gidiþinin Bu kaçýncý sensiz doðuþudur güneþin Sayýsý bende kalsýn Ben sen diye yokluðunu sevmiþim Boþver bu þiir de sana kalsýn
24 12 2008
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilteris Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.