Gözlerinin daldýðý en karanlýk noktada,
Yüreðinin titreyip kahrolduðun anlarda,
Saçlarýna tane tane düþen her bir damlada,
Bilemezsin ben varým aldýðýn her solukta.
Özlediðin sevdada,bahar sarhoþluðunda,
içtiðin her kadehte,yazdýðýn her satýrda,
Uzanýp da kaldýðýn pencere kenarýnda,
Bilemezsin ben varým, uyurken baþ ucunda.
Papatya fallarýnýn ‘seviyor’ yapraðýnda,
En çok yaz aylarýnýn güneþ batýþlarýnda,
Döndüðün her köþede,her sokaðýn baþýnda,
Bilemezsin ben varým,attýðýn her adýmda.
Evvel zaman içinde,belki bir efsanede,
Denizin mavisinde,doðanýn yeþilinde,
Yüreðine dokunan her hüzünlü naðmede,
Bilemezsin ben varým,sýlada hem gurbette…
Setenay..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.