Biz Adam Gibi Aşk Yaşadık Güzelim

Yutkunmak yerine küfretmeyi yeðler ya
Günahta olsa sayýp dökmek fütursuzca hani
Kavramlarýn arasýnda bir de adam ýssýzlaþýnca
Denizkýzlarý martý çýðlýðýnda çýkmýþlardý ya küçük bir adaya

Hani adamýn caný çeker ya...
Çilingir sofrasýnda düþüp kalmak sarhoþluðunda
Kýr bahçelerinde gün dönmesine dek sürer ya
Dostluk ama adam gibi kývýrtmadan dobra dobra

Biz aþkýn tadýný unuttuk bu kaosta

Hani adamýn caný çeker ya çekip gönülden sarýlmak
Ýçten geldiði gibi kemikler girer birbirine
Hani öyle sýkasý gelir
Yanýndayken anlamaz ya seni
uflar!
üfler! çýkar aðýzdan
Hani kýzamasýn inadýna sararsýn ya kollarýnla
Yalnýzsýndýr artýk özlemlerin boynuna sarýlmýþ
Boþ yataklara yatmak yerine batarsýn çýkamazsýn hani
Kýþýn ortasýnda sabah güneþin ilk ýþýklarý gelir çarpar suratýna
Sanýrsýn bahar gelmiþ sevdiðin yanýnda
Sarýlmýþ sanki sýrtýndan karnýna bir derin oh çekersin hani ya
Sonra bakarsýn ki çarþaf ters dönmüþ geceden kalama kâbuslarýnda

Hani adamýn caný çeker ya...
Gençliðimizde yaþadýðýmýzca özgür bir kamyon arkasýnda
Arabayý benzincide býrakýp otostopla þehirden þehre gezerdik ya
Nerde týrak orda býrak hani...
Bir sýrt çantasýna dünya doldurup kendini daðlara vurmak
Hani kýskanýrdým ya çýplak ayaklarýn çimenle seviþir gibi dolaþýnca
Gece ayazýna aldýrmadan mehtap altýnda uyumalara
Yüzümüzü yýkamadan serin sulara anadan üryan dalmalara
buz gibi sularda yýkanmaya
Isýnmak için ateþ bile yakmazdýk ya
Gençtik o zamanlar güzelim hani gençtik ya kime kalacaktý koca dünya

Biz seviþmeleri daðlara kumsallara emanet ettik hani var ya!

Hani adamýn caný çeker ya...
Þeytan diyor! Demese de olurdu. Beklide korkarlardý ya
Kayalýklarýn en tepesinden atlardýk ya kol kola
Denizin tuzu kururdu sýrtýmýzda hani tuzlu öpüþler var aklýmda
En uzun kim kalacaktý dipte ya da kim ölecekti dengesizlikte
O atlamalarýn adrenalin pompalamalarý hani yürek isterdi ya
Öldük diye arkamýzdan geldikleri küçük kalp atýþlarý anlýk korkular...

Biz neler yaþamadýk ki! Ne delilikler yapmadýk ki! Hayatta
Paramýz bitince bilmediðimiz kentin ortasýnda mendil açardýk ya
Hani anamýzý babamýzý kaybetmiþiz de acýndýrýrdýk kendimizi ona buna

Küçük serseriliklerimiz kocaman kahkahalarýmýz vardý hani ya!

Sokakta bir küçük çocuk görünce aç susuz Antakya’da
Varýmýzý yoðumuzu ona harcayýp aç kalmýþtýk ya
Sonra kendi halimiz ondan beter olmuþtu da karpuz tarlasýnda...
Teyzeden dilendiðimiz biberli tandýr ekmek hani ellerimizi yakmýþtý ya

Hayat dokunmuyor beter...
Yakýyor artýk sen çok uzaklarda ben yalnýzlýklarýnda
Hayal olarak gece geliyorlar yanýma sen orada ben burada
Düþünüyorum biz ne deliymiþiz senle olunca
Adamýn bazen caný yanýyor onca yaþanana ve unutmalara

Adamýn caný yazmak istiyor böyle zamanlarda
Þiir mi desem, öykü mü desem, roman mý desem, masal mý desem
Ne desem olmuyor fakat içinden geldiði gibi yazýyor
Güldüysek güldürmek, aðladýysak aðlatmak, sevdiysek hissettirmek çekiyor

Beklide adamýn caný susmak istiyor...
Beklide adamýn caný çok þey istiyor...


Sosyal Medyada Paylaşın: