ÖZÜR DİLERİM

Ey açmadan
Solan gonca
El deðmeden
Topraða düþen tomurcuk
Özür dilerim.

Kar altýnda yatansýn bilirim…
Adýný söylerken dudaðým titrer
Vatansýn
Isýnýr içim bilirim.

Bizler sizler gibi ölmeyi bilemedik.
Öðretmediler ölmek nedir diye?

Özür dilerim.

Basarken topraða “toprak diyerek geçme
Taný altýnda yatan binlerce kefensiz yataný”
Nidalarý dolaþýrken ortalýkta
Anlamýna eremedik
Özür dilerim.

Karýncayý bile ezmekten çekinirken parmaklar
Namlunun ucunda açmayan güllere aðlar
Gül ki peygamber diye kokar
Açmadýðý namluda barut kokar


Tarlada ekin eken Mehmet Emmi
Bakkal köþesinde süper markete yenilen
Ahmet abi
Sokak köþesinde iki kuruþa terzilik yapan
Emine Bacý.
Yarýnýn emanetçisi mendil satan Ayþe ve Ali

Fabrika bacalarý tüterken yurdumda
Evine bir ekmek götürmek için savaþan baba,
Kömür isi, aldýrma alnýndaki karalýk.
Senin suçun deðildir fukaralýk.

Ahh halime aðlayan martýlar
Özgürce kanat çýrpan kuþlar
Ah bir de
Hemen, her þeyi unutan balýklar

Þehrime düþen kara bulutlar
Bastýðým toprak
Sýðýndýðým ev
Üstünde uyuduðum ranza
Gece izlediðim gökteki manzara
Ekmeðimi böldüðüm masa
Suyunu içtiðim çeþme
Kýrdýðým bardak

Özür dilerim.

Türk varlýðýna armaðan olan ruhum
Arar da dururum yoktur huzurum
Özür dilemek için kuyruða girenlerden
Özrü alýr da özürden özür dilerim.

Bizler sizler gibi ölmeyi bilemedik
Öðretmediler ölmek nedir diye?



Özürden özümü isterim.



M.S./2008
Kahramanmaraþ


Sosyal Medyada Paylaşın: