ölü gibi yaþasam da bu kente lafým yok. boþ sokaklar, uzayýp da giden kaldýrýmlar, denizin üzerine uzanmýþ yollar, birbirine girmiþ acayip binalar, haliç kenarýna sýrt sýrta vermiþ yalýlar, kendini bile belli edemeyen sokak lambalarý
bu kentteki kentsizliði tanýdým anlamsýz yerlerdeki fazlalýk, gereken yerlerde azlýk, bu kente yine de aþýk; bu kentteki kalabalýk.
bu kentte sessiz çýðlýðý duydum beþ vakit ezan sesleri hareket halindeki gemileri vapurlarýn peþindeki beyaz melekleri
bu kentteki yalnýzlýðý gördüm üsküdar’ýn anlamý kýz kulesi birbirlerinin arkasýna saklanmýþ binalarýn ortasýnda kendini belli eden galata kulesi
bu kenti seviyorum!
Sosyal Medyada Paylaşın:
derinlerdeki_çığlık57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.