OSMANİYE’M

Nereden baþlasam, neyi anlatsam,
Benim vatanýmsýn, sen Osmaniye’m,
Ne zaman adýný, düþünsem, ansam,
Ýçimi yakarsýn, can Osmaniye’m.

Doðduðum topraksýn, anasýn bana,
Ýlan ediyorum, aþýðým sana,
Emsalin bulunmaz, dostluktan yana,
Rahmet ol üstüme, yað Osmaniye’m.

Gitmiyor bir türlü, burnumda kokun,
Yakýþýyor sana, Cebel ve Zorkun.
Cesur yüreklisin, bulunmaz korkun,
Ölürüm uðruna, bil Osmaniye’m.

Dört mevsimde çiçek olur daðýnda,
Bülbüller ötüþür, her bir baðýnda,
Zemheri ayýnda, bahar çaðýnda,
Dola kollarýný, sar Osmaniye’m.

Tarihin doludur, þerefle þanla,
Önce Ýngiliz’i kovdun sopanla,
Umutlar yeþerttin, verdiðin canla,
Dünyaya nam saldýn, sen Osmaniye’m.

Dersler verdin Fransýz’a, yiðit çetenle,
Hain Ermeni’yi, saldýn kefenle,
Þimdi birlikteler, onca dönekle,
Ýntikam isterler, duy Osmaniye’m.

Saldýrý baþladý, dört bir taraftan,
Anlamazlar bunlar, kelamdan laftan,
Bak kudurdu yine, Agopyan, Mafyan,
Bunun hesabýný, sor Osmaniye’m.

Bin caným olsa da, feda yoluna,
Kurbanlar olayým, her bir kuluna,
Sakýn düþmeyesin, düþman aðýna,
Yüreðime koyma, kor Osmaniye’m.

…………………………..Ali KILIÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: