Þu koca dünyaya, nasýl aldandým,
Oyuncaðý oldum sallanmaktayým.
Boþumuþ emeller, nasýl da kandým?
Yüreðim yanýyor hep yanmaktayým.
Her kimi sevdiysem gördüðüm çile,
Ne yapsam ne etsem boþa nafile,
Bakýþý eziyet sitemi dile,
Sinemi okundan savunmaktayým.
Aha bugün, yarýn bitti seneler,
Azrail baþýmda, her gün döneler,
Yýkýlmýþ virane tüm kâþâneler,
Aðlayýp, sýzlayýp avunmaktayým,
Ne sevdim, sevildim ne bir gün gördüm,
Þu kara bahtýma çileler ördüm.
Hileyi yar diye sineye sardým,
Gördüðüm herkesi dost sanmaktayým.
Sevgi dallarýnda kalýyor gözüm,
Sözüm kar etmiyor tükendi özüm.
Hep hüzün þarkýsý çalýyor sazým,
Hazan yaðmurunda ýslanmaktayým.
Ümit’im her kimse baþýna belâ,
Ne iþin var senin onunla hâlâ?
Bir gün okunacak baþýmda salâ,
Yine de dünyaya aldanmaktayým.
Ankara- 17.11.2008
Ümit Zeki SOYUDURU