Eriyecektir kar Gelince bahar Her gece azmine Yeni umutlar katar Yalnýzdýr hep kardelen.
Hor görmeyin sakýn onu Cefakârdýr Çok çile çekmiþtir kýþ boyu Ne soðuklar atlatmýþtýr yüreði Ne acýlar yaþamýþtýr…
Bütün kardelenler gibi aþýktýr, bahara Her gece düþlerinde görür Gecelerin ayazýnda içini ýsýtan tek þeydir bu Issýz köþelerde bekler Yalnýzdýr hep kardelen.
Çýkarýr baþýný önce karlarýn arasýndan Duygularý kovar bütün soðuklarý Erimeye baþlar onu gören kar Gittikçe uzaklaþýr...
Kardelenin içine de doðar güneþ Yalnýz ve karanlýk geceleri unutur, Gençleþir, dinçleþir Yeþerir. Yeþerdikçe sevdasý büyür Isýtýr dünyasýný Papatyalar aþkýný alkýþlar Üzerinde þarkýlar söyler kuþlar...
Sevgisini yayar dünyaya Nihayet zamaný dolar Yeni bir aþka hazýrlanýr Yeni yalnýzlýklar için nefesini toplar Hiç kimseye görünmeden Yavaþça solar.
Eritecektir karlarý Getirebilirse baharý Hiç unutmaz aþký, sevgiyi Her gece azmine Yeni sevdalar katar Çekilir bir köþeye Düþleriyle yatar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.