ANACIĞIM

Benim hayatýmsýn, gülümsün, canýmsýn.
Bir bayram geçirdiðimi bilmem bayramlýk elbisesiz,
Týkýr týkýr dikerdin bir gecede.
Ellerin hep yanýk izleri ile dolu,
Kuzuneli sobada ekmek piþirmekten.
Hastalandýðýmda hastane hastane,
Þehir þehir þifam için dolaþtýrdýn beni.
Nazým çektin, sevginle iyileþtirdin.
Babamla birlik erkek iþlerinde çalýþtýn,
Geçim için, ekmek davasý için.
Hep bizimle gurur duymak istedin,
Kýz, erkek ayrýmý yapmadan kardeþlerimle birlik okuttun beni,
Yokluk çektin, ama yokluðunu göstermedin.
Baþýmý okþadýn, yüreklendirdin düþtüðümde,
Ayaða kalkmak için çabaladýn.
Her akþam eve geldiðimizde,
Sýcak aþ bulduk ve sýcacýk bir yuva.
Caným anacýðým,
Sen benim dayanaðým sen benim sultanýmsýn,
Sana o kadar þey borçluyum ki.
Þimdi söz etmeye hakkým varsa,
hep senin emeðin anacýðým.

Sosyal Medyada Paylaşın: