BÜLBÜLÜN AŞKI

Küçük bir ýrmak kenarýnda açan
Bir avuç toprakta yaþamaya çalýþan
Saz çiçeðiyim ben

Köklerimi içine alan toprak
Tane tane tükeniyor
Bunun nedeni ýrmaðýn aþýndýrmasý deðil
Sensizlik

Sert bir rüzgar esiyor bazen
Yapraklarýmý kýrýyor
Sað yanýmdaki tomurcuðuma bir bülbül konuyor
O kadar güzel þarkýlar söylüyor ki açýlsýn diye
Ama tomurcuðum açýlmýyor
Bu kez sol yanýmdaki tomurcuðuma geçiyor
Bakýyor ki ne fayda
O da açýlmýyor
Göstermiyor kendini bülbüle
Bülbül her gün geliyor buraya

Bu dünyada açmaya ikna edemediði
Yalvarýp yakardýðý
Güneþ rengi tomurcuklarýmý
Bir akþamüzeri küçük bir insan koparýyor
Süs olsun
Güzel görünsün diye
Odasýndaki vazoya koyacakmýþ

Gökyüzüne bakýp
Hayata lanet edip
Gözyaþlarýma esir ediyorum solmuþ yapraklarýmý

Ertesi sabah bülbül yine geliyor
Bakýyor ki goncalarým yok
Bana soruyor “Ne oldu?”diye
“Onlarý daha açamadan kopardýlar.” diyorum

Bülbül goncalarýma
Goncalarýmda bülbüle
Yar olmadan bitiyor bu sevda

Bülbülün aþkýna þahit olan ben
Ýç çekiþlerimle solmuþ yapraklarýmý
Döküyorum
Döküyorum gözyaþlarýmla
Ben de sana yar olmadan ölüyorum
Sensiz ve yalnýz
Ölüyorum

Sosyal Medyada Paylaşın: