Ümitsizlik þafakta kapýyý çaldýðýnda; yani umut daha henüz doðarken ve dün ile bugünü ayýran çizgi bulutlarýn arasýnda kaybolmuþ, ve güvenin gidiþinden bu yana hayli vakit geçmiþken. Sevgi üzerine söylenecek pek bir þey kalmamýþ hayatta diye mýrýldanýrken kendi kendine ve atamazken içindeki bu hüznü karanlýðý, Gözle yalnýzca bir aðacý.
O aðaç ki deðerli bulmuþ bu hayatý büyüyüp, serpilmeye. Uzatmýþ benliðini göðe ve güvenmiþ havaya, suya topraða.
Göz kamaþtýrýcý bir özgünlükle týlsýmlý gecelerde salmýþ saçlarýný. Þehvet yüklü esintiler taþýmýþ tohumlarýný. Ve gebe býrakmýþ uzak topraklarý.
Her yer buram buram aþk kokarken ve öpüþürlerken sevgililer sen küstüðünde ve içerlerken aþktan kana kana
zannetme ki sen bu aþktan mahrumsun! Fakat düðümlenmiþ kalp ne kadar sevebilir?
O akça pakça kadýnýn kollarý, elbet ister seni de sarmak silmek gözyaþlarýný zarif dokunuþlarýyla
Ýzin ver girsin bu týlsým kanýna! Eritsin içindeki donukluðu aydýnlatsýn karanlýðýný!
Ve korkudan kasýlmýþ omuzlarýn canlanýnca yeniden ilk karýncalanmayla. Ýste hissedersin o zaman ilk defa! Hayallerindeki yaþamýný...
Sosyal Medyada Paylaşın:
SodonveGomore Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.