Yokluðunda...!
Gün dönümü akþamlarda,
Sabahsýz doðuyor kýzýl güneþ,
Budalý aðaçlarda ömrüm,
Topraðý örtüyor.
Her dem gazel yüreðim,
Örüyor yýllarýmý.
Kuruyor yapraklarýmda,
Umutlarým yarýna.
Vesile zaman senin yokluðunda,
Astarsýz nemini dýþa vurmuþ gözlerim,
Hasretliðine tutsaklaþmýþ yüreðim,
Ýç çekiyor dolmayan sürelere.
Bir bilsen hallerim nede yaman,
Yandýðýmýn türküsünü söylüyor,
Feleðe geceler…
Gelmeler kapýlarda,
Dumanlaþmýþ özlemler,
Öksürtüyor ciðerleri,
Bir nefes tütün ister gibi,
Soluðun ensemde.
Yetiþe can mý dayanýr be!
Ýlkbaharlardý seni sevmelerim,
Yaz sýcaðý göðsünde.
Uyanmaktý özlemlerim,
Gül kokulu sabahlarda.
Yürümekti sekmelerim,
Yarýnlarý çoðaltmaktý ya;
Saklýmýza yoktu tövbelerim.
Bir aklým sende.
Fikrim ne hallerdesin?
Güzü sen hiç sevmezdin bilirim.
Telaþa düþmüþüm,
Nerelerdesin?
Süreli zaman bilirim geleceksin,
Yinede hislenirim…
Özlemlerde yüreðini görürüm.
Titrer ürperirim.
Rüyalara ses verirsin,
Gözlerini gözlerime diker;
Seslenirsin,
Ve sen dersin:
Þimdi nerelerdesin?
Ellerinde yüreðim,
Dudaklarýndan tüm özleminle dökülen,
Beni anlatan þiirlerinde,
Ahmet Arif’in Çukurovasý’ný,
Çukurovamýzý…..
Söylersin kulaðýma.
Gözlerinde çaðlayýþlarým,
Karþýnda el çýrpýþlarým,
Yüreðimdeki çocuðun dilleriyle seslenirim.
Ben,
Seni hasretlere sevmedim.
Ben,
Seni tek bedene iki yürekte sevdim.
Çukurovam’da bolluk berekette,
Sýcaðýn can verdiði diyarlarda,
Oðla kýza kesen,
Yazlarýn daim olduðu,
Gelecek günlere dair sevdim.
Kýsýrlaþmýþ topraðýn,
Betonlaþmýþ,
Yýðýntýlarý yoktu benim elimde.
Gök delenlerin arasýnda,
Sisin kaybettiði güneþlerin,
Kini çökmemiþti üstümüze.
Karýncalanmamýþtý beyinleri
Hýnç,a alýþmamýþtý insan yürekleri,
Acýlarýn dehþetinde.
Yaðmurlar gökten yaðardý,
Ve gözler
Sevdaya çaðýrýrdý bedenimizi,
Süslerdi aþkýn mehtabý,
Akþam üstlerini.
Ve biz yarýnlara dair yaþardýk.
Ýhanet yoktu,
Kararmamýþtý yürekler
Çamurlaþmamýþtý,
Daha insan paçalarý,
Komþu kapýlarýnda paylaþýlýrdý.
Günün yorgunluðu,
Muhabbeti dilendirirdi dostun.
Kabaydý dilleri gürdü bilekleri.
Lakin pamuktu aktý yürekleri…
Ve sen;
Þehir eþkýyalarýna direnen,
Özgür yarýnlarýn aslan yüreklisiydin.
Doðrularý doðru yazdýrmaktý,
Tarihe hükmediþliðin.
Çöle su taþýnmazmýþ öðrendim.
Hurma dallarýnda yeþile özenmiþim…
Asýl deðil asýr koymakmýþ,
Kaderden tokat yemiþliðim.
Ondandýr hep yetimdir yüreðim.
Eksik doðmuþ gelmelerim,
Nedendir hiç bilmediðim?
Avuç içi kadardýr hep sevilmelerim.
Övünemedi yüreðim sus puslarda,
Kapý ardý beklerdi gençliðim,
Taze gelin edasýnda,
Göçüvermiþti canan.
Dünde kalmýþtý geç zannettiðim!
Vakitsiz çürüdü zaman.
Büyüyorum,
Bakamadýðýn göremediðin zamana.
Utanmak yok kader utansýn artýk bana.
Hayatý manto diktim bak!
Alkýþlanmadýðým yaþamla,
Alýþtýrtmadým talihsizlikleri bahtýma,
Yakýþtýramadým da ondandýr,
Hesap soruþum yarýnlara…
Umut çiçekleri ekiyorum,
Senin gelmelerine,
Büyüyor filizlerim ve doða haykýrýyor,
Sevda masallarýný ninnilerde.
Ellerimde kör kelepçe yok,
Prangalarý korkuluk diktim.
Kargalara aþk türküleri ezberlettim.
Doðan güneþe
Pýrlantalar dizili,artýk gökyüzünde.
Ve ben seni özledim!
Güzel günlerden gelen,
Baharlarýný özledim.
Bu gün bildiðim;
Senin kesik acýlardan,
Savaþa küsmüþlüðün bilirim.
Giderken yüreðinden gözlerime söylediðin,
Özlemim gözlerinde,
Gözlerimde gözlerinden güldüðüm,
Senin aklýnda bildiðin,
Gayrilerdeki yýlgýn bitmiþliðe üzgünlüðüm.
Uzan avuçlarýný baharlara aç;
Ve yüreðine bak ki duy beni!
Seherde sesleniþlerdeyim,
Yine eskisi gibi gazelleri örtüyor,
Sabahlardaki mavilikler.
Ve ben hep sana uyanýyorum.
Severek bakýyorum.
Gözlerinden aktýðým yazlara,
Dün gibi bu gün seni yeni tadýyorum…
Feriha Ceylan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.