VAZGEÇ
Ey gönül ara,bul,kavuþ o nura,
Karanlýkta gidip geliþten vazgeç.
Ne kusur ararsan kendinde ara,
Elleri þikayet ediþten vazgeç.
Nefsin özenmesin,ite,çakala,
Ýnsan olmak için fýrsat yakala,
Karýþma yosmaya,saça,sakala,
Gereksiz dalaþtan,didiþ den vazgeç.
Ýçin yosun tutmuþ derin bir kuyu,
Billur gibi arýt bulanýk suyu,
En güzel ahlaka beze o huyu,
Dedim ki,dedi ki,demiþten vazgeç.
Zamanýn boþ yere akýp gitmeden,
Ömür sermayesi henüz bitmeden,
Rezil,rüsva olup zarar etmeden,
Þeytanla alýþ veriþten vazgeç.
Boy ölçüþüp durma fareyle,fille,
Anlamaya çalýþ sen seni ille,
Sözünü kýsa kes,uzatma dille,
Arifin yanýnda biliþten vazgeç.
Bir iþe baþlarken sonunu gör de,
Akýbeti üzüp,sokmasýn derde,
Doðru yerde doðru kararlar ver de,
Kaderle kavgaya giriþten vazgeç.
Eðer pay etmezsen aþý ekmeði,
Vallahi billahi yersin tekmeyi.
Yaralým bilirsin yara çekmeyi,
Gönül incitecek her iþten vazgeç.
05-07-2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.