Kalem tutana daim saygýlýdýr bu millet Vaktâki inkâr ile olmasýn hasbihâl’de Geçmiþe sövmek gibi ahlâksýzca bir illet Kemirir içten içe üzüntüm bu minvâl’de
Türkçem itlâf edildi “sankýritçe” rakkâse Her nesepsiz mel-un’dan dökülüyor bir kâse Mevkûtede baþyazar, iblis soylu þempanze Ne sen sor ne ben diyem, memleket bu ahvâl’de
Edebiyatýn kökü, “edep” diye bilirdik Her edepsize kalem, verilince delirdik Böðrüne týrpan yemiþ buðday gibi serildik Emanet-i mukaddes “dil hazinem” ne halde
Her sabah erken kalkan “sözüm ona” Türkçeci Esnaf olsa gam yemem, bunlar resmen tefeci Onlar ortada maymun, hainler da sufleci Þýrýnga mikrop yüklü, zehirliyor her hâlde
Atamla baðým koptu, torun benden bi-gâne Nesil böyle bozulur, hedef; dil’dir, yegâne Ne hakkýmýz var þimdi, bizim feryat figâne Galipler maðlup olmuþ “Vatan” denen mahâl’de
Çöküyor kültür denen köprüler birer birer Ne Fatih, ne Kanuni, Yýldýrým’dan ne haber Sað olsaydý Atatürk, sence bunlara ne der Adresini bulurdu, Kelime-i münhâl’de
Asýrlarca Osmanlý ne’ce konuþtu deyyus Cehlini kabul et de, bilmiyorsan bari sus Fermuar açmýyorsak, edeptendir bu husus Ýmzamýz halen durur, hem de ’yedi düvel’de
Birileri balçýkla sývamakta (!) güneþi “Huy” iþte, deðiþmiyor, didikliyor her leþi Kahpe; kalemi tutar, uþaklarý keleþi Vururlar can evimden, memleket bu ahvâl’de
Kadir Albayrak
Sosyal Medyada Paylaşın:
kasev Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.