Begonviller açtýðýnda geldin bana, Merhaba dedim... Merhaba dedin... Biraz konuþtuk oradan buradan, Sonra... Bakýþlarýmýz deðdi biribirine, Gözkapaklarýmý yalayarak Uyandýrdý beni derin uykumdan, Pýrýl pýrýl kýþ güneþi... Aþký, doldurup avuçlarýmýza, Ýçtik... Yudum yudum, kana kana Parlak kýþ güneþi altýnda mola verir gibi... Sýðýndým limanýna. Bu öykünün neresinde, Aþk yolculuðunun hangi merhalesindeyiz? Neler bekliyor bizi? Ne kadar gözyaþý, ne kadar kahkaha? Hayat veriyorsun bana. Yaþam suyum, can özümsün.
Ben, zirvedeki kardelenim... Sense çiçeðimi açtýran kýþ güneþim. Korkma boðulmaktan, Korkma aþkýn girdabýna kapýlmaktan. Bir tek o kaldý elimizde. Koca bir ömürden damýtýlan...
Handan CEYLAN
26.06.2006, 22.30
Göltürkbükü/Bodrum - Divan Palmira
Sosyal Medyada Paylaşın:
handan ceylan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.