Sahipsiz Beden

ölmüþtü ya çok önceden
lakin nefes alýyordu çürümüþ ciðerleri
neyi içine çekse, ormaný mý, gecenin soðuk havasýný mý,
yine nerelere kaybetse benliðini de
unutsa yitip gittiðini,
pek yazýk olmuþ ona ve
pek yazýk olmuþ hepimize;
eðer var ise þu hayatta, yapayalnýz geçmiþ bir ömrümüz,
ben ona ömür demem zaten,
kalýn demirden bir törpü derim,
ne törpüsü,
ölümün ta kendisidir o,
sahipsiz kalan her beden ölmeden önce tatmýþtýr ya ölümü,
gerçekten ölse ne yazar,
aman allahým, yüce tanrým desem,
oturduðun yerden bir zahmet edip te eðilsen,
þu zavallýlara yardým etsen,
eðer gerçekten mucize isen,
dünya sýnavý fikrini koyuversen,
acýlarý hafifletsen,
aðrýlarý dindirsen,
biz uðraþmasak artýk,
sadece sen ile oluversin huzurlar,
huzurla dolsun yaþayan tüm ruhlar,
yeryüzü bir anda deðiþse,
dünya düzlemi gerçek halini alsa
ve acýlar sonsuza dek unutulsa,

"ve yine.. kaldýrýmdaki sahipsiz beden amma da çok þey istemiþti,
beden dikicisinden, hem de akþam akþam, hem de ne çok þey.."
Sosyal Medyada Paylaşın: