KARA ÜZÜM SOKAĞI.

Evinin önünde, bir asma vardý.
Kara üzüm yapar,sokaksa dardý.
Üzüm gibi kara, gözleri vardý.
Durmadan simsiyah, saçý tarardý.

Salkým salkým, üzüm sallanýr yerde.
Derler ki üzümler, çare bin derde.
Þimdi öyle güzel, araki nerde.
Genç idi güzeldi, sevgi arardý.

Kýrmýzý kurdele, baðlý saçýnda.
Uzun elbisesi, topuklarýnda.
Þarkýlar söylerdi, sokaklarýnda.
Mahallede herkez, onu severdi.

Adý þahsenemmiþ, sonra öðrendik.
Onu gerçekten, bizler de severdik.
Bu güzel dilberi, hep seyrederdik.
Mahalleli onu, hemen özlerdi.

Ne kadar çapkýn var, ona bakardý.
Birde Kenan vardý, ona tapardý.
O bülbül gibiydi, durmaz þakýrdý.
Sabah akþam demez, þarký söylerdi.

Dillere destan oldu, bu güzel sevda.
Birden þahsenemi aldý, kanserle hüda.
Bütün kasabalý, hepside yasda.
Kara üzüm yapan, baðý aðladý.

Sosyal Medyada Paylaşın: