BİR ZAMANLAR..

bir zamanlar....
beylik laflarým vardý benim,
güneþ doðmaya yakýn þiirlerle þaha kalkýp,
aþka koþtuðum zamanlar!
’ey gidi ey günler’
düþenin ensesine yapýþýp kaldýrmaya kalktýðým zamanlar,
benim kahramaným kendimdim
bir zamanlar...
sevilmediðimi bilirdim...
liselilere bundandýr küçük dememem..
en çok o çaðlarda sevmeyi bilecek kadar büyüktüm ben
cennet kapýlarýný,o zaman bana açmýþtý...
okul kütüphanesi þahittir
aþk þiirlerim dökülürdü eskimiþ kitaplarýn arasýndan...
yazardým eni konu,
ne noktam olurdu ne virgülüm...
sevmede hiç ’es’im yoktu benim...
edebiyat derslerinde,hocamýn gözlerimde gördüðü aþka gülümseyip
’bulut mu olsam
gemi mi’
diye soruþu sabahýn altýsýnda kulaklarýmda..
BULUT olayým hocam ben derdim mahçup mahçup..
annesine teþekkür ederdim
adýný bulutlardan almýþ diye...
sevilmediðimi bilmediðimin 9 senesindeyim bugün..
doðum gününün olduðu saatlerdeyim...
belki aðlýyordun 24 yýl önce bugün,bu saatte!
þimdi bir varmýþ,bir yokmuþ diye anlatýyorum olanlarý!
içime kor bir ateþ düþüyor,
kendi kahramanýmý özleyince...
içten bir kutlama yapmayalý ne kadar geçmiþ anlýyorum!
benden geçmiþ onu da biliyorum...
benim de doðum günüm bulut biliyorum,
yaðmur olup akalý bir hayli yýl geçmiþ...

7 yýl önce yine bir zamanlar....
kýsa bir flim!
elimde bir kitap altý çizilmiþ,
þöyle der
ben senin þizofren aþkýným,sende benim kanýyan vicdaným!
ve
beni sevsende kapanmayacak bu yaram...

bu zamanlara gelince,
sýzlayan bir yaram bile yok!

ama evet beni sevsende kapanmayacakmýþ bu yaram,
ondan liselilere çocuk demem...
yüreðime o kadar büyük bir sevgiyi sýðdýrabildiðim için büyükmüþüm
þimdi nasýl da kayboluyorum...
yaþlandýkça ufalýyorum!

Sosyal Medyada Paylaşın: