Anne!

Bomboþ sokaklarda gezinip duruyorum
Islak sokaklarda ismini haykýrýyorum
Ona bir hata yapmýþým affetmem diyor
Söyle ona ne olur geri dönsün anne...

Yazýn ortasýnda pencerem buz tutmuþ
Güneþin yerine yaðmur yaðýyor
Fýrtýnalar kopuyor ürküyorum
Ve birden kirpiklerim ýslanýyor
Galiba ben aðlýyorum anne...

Bir þey var içimde beni kahreden
Çakýlý olan bir þeyler var
Bir türlü söküp de atamýyorum anne
Dilimin ucunda o, kalbimin içinde o
Kader midir, ecel midir bilinmez
Dalýp dalýp gidiyor gözlerim derinlere
Kimi görsem biraz ona benziyor
Kimi görsem bana onu hatýrlatýyor
Galiba ben "o" oldum anne...

Bir karanlýk çöktü ayrýlýðýn ardýndan
Ne zaman güneþ batsa bu son gecem diyorum
Öylesine çözülmüþ ve daðýlmýþým ki
Bu ne bitmez ayrýlýk bu ne özlem diyorum
Galiba ben üþüyorum anne...

Çalma kapýmý odamdayým
Kapýyý aç deme ne olur anne
Çaðýrma yanýna sorma ne yaptýðýmý
Yine onu düþünüp aðlýyorum anne...

Hata bende affet beni
Tanýyamaz oldum artýk kendimi
Ya zaman geçtikçe yaþlanýyorum
Ya da onsuzluk çürütüyor beni
Yaratanýn kulu deðil miyim ben
Etten kemikten yaratýlmadým mý
Ben neden her geçen gün eriyorum anne?
Anladým galiba seviyorum anne…


(Ocak-2004)
-Genç Þair Emre Aktürk-
Sosyal Medyada Paylaşın: