Ben mecnunum çöllerde her ahýma bir Leyla, Þikayetim yok artýk ne güle ne bülbüle. Sen benim gönlümdeki eriþilmez süheyla, Þu pür-hazân gönlüme Zühre olsan nafile.
Eskisi gibi esmez þimdi kavak yellerim, Ýçtiðin mazimizin mezesi hayallerim. Birer birer yok oldu sendeki emellerim, Ne söylesem boþ artýk bir þey geçmiyor ele.
Terk ettin beni çölde sen sandým her serabý, Ýþledin yüreðime ustaca ýzdýrabý. Artýk iþe yaramaz yaktýn kalb-i harâbý, Nasibimmiþ demek ki her mecnundan bir çile.
Kýþ ile geçti ömrüm göstermedin baharý, Tarumar oldu gönlüm, kalmadý hiç miyarý. Aþýðýn sevgisinden var mýdýr baþka varý? Seven gönül incitmez seveni bile bile.
Bu fasýl çabuk bitti bilemedim ki nasýl? Sevda nedir unuttum, gönlüm artýk munfasýl. Ben ayaklarýna turab, sen aþka hatt-ý fâsýl, Feryat figan ettirdi gül zavallý bülbüle.
Esse de bad-ý saba getirmiyor kokunu, Seherde kapýndayým, sakýn bozma uykunu. Hiçbir âþýk unutmaz dildeki maþukunu, Düþmek istemez kimse bendeki garip hale.
Meramým tende deðil, ruhundaki desende, Ümit yok oldu sende, kalbime gelmesen de. Bir þey deðiþmez artýk ölsem de ölmesem de, Mecal mi kaldý bende, git artýk güle güle.
Ankara - 16.12.2008 Ümit Zeki SOYUDURU Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit zeki soyuduru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.