HAYAT BAZEN
Sevginin bittiði yerde ölüm baþlar.
Sessiz bir karanlýk kaplar her yeri bazen,
Düþünceler beyninde bir akrep sokuðudur.
Hayatý ise bitmiþ sanýrsýn neden?
Bir küskünlük yaþarsýn hayatla,
Neden böyle oldu, neden ben dersin.
Takdirleri hak etmiþsindir çünkü ,
Böyle der sana nefsin.
Yýlgýn bir rüzgâr yoklar seni,
Ve atalet kaplar bedenini.
Ya yeniden doðacaksýn bu bahar,
Ya da kaldýrýmlardaki avarelere denk olacaksýn.
Kuytu köþeler senin mekânýn deðil!
Hayat denilen bir saat sarkacý gibi,
Mutlulukla hüzün arasý sallanan.
Bitti sanmak her þeyi ne büyük ahmaklýk.
Bir kahramansýn oyununda aslýnda,
Bilmezsin ki hayat kaç perdelik.
Dünya senin etrafýnda dönüyor san bir kez ne olur,
Tüm âþýklar senden öðrendi sevmeyi…
Senin için doðuyor gün, sensin ona sahip,
Sevgi yaralara merhem, zaman ise iyi bir tabip !
Sen iyi niyetliysen kapýlar tekrar açýlýr güven,
Kalkar baþýn elbet bir gün yerden.
Ýklimin herzaman ayný kalmaz,
Çiçek dediðin mevsimi gelmeyince açmaz.
Hayat her þeye raðmen yaþamaya deðer…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.