Aþkýn karanlýðýndan çýktým yenice kaç bahar ördüm saçlarýna yangýnlardan geçtim yýldýz topladým öbek öbek her serseri savruluþta hayâlin geçti gözlerimden...
Gen’zimi yaktý duman boðdun beni acýlarla taþlar üstüme düþtü her önüme gelen yýkýk duvardan...
Her iðreti duruþta bahtsýzlýðým var her yürek vuruþunda sen denizden tutup geceleyin ay’ýn þavkýnda kucaðýma aldým seni seninle daldým gece boyu hüzünlere...
Ne varsa suya ve ateþe dair yalandýr hepsi yalan türkülerce uzayan hasretim masal kuþ uçmaz, kuþ uçmaz kervan geçmez, kervan geçmez benim sesimin yankýsýnda kaybolan naðmelerim sessiz ilkyaz sürgünleri kupkuru dal...
Yürürken bu gün daðlarda sensiz her aðaca yeniden eþkiya bir dal oluyorsa gövden ölümsüzleþiyorsan su gibi aziz derinleþen sensin vadilerin yamacýndan savurdum seni köþe bucak sevdamýn rüzgârýna hamaklar kurarak...
Haykýrdým adýný daðlarda çýldýrmaya ramak kaldý rüzgârýn sesine ektim sevgini, ektim sevgini ektim sevgini ektim sevgini; bitsin diye bitsin diye bitsin diye ayrýlýklar...
Selâmýný aldým, izimden yürüyen gölgeyle senin yüzünden sevinir kelebekler senin yüzünden harami yüreðim elinde mavzer seni bekler senin yüzünden kapanmaz gedikler vurursun her gün beni dokuz yerimden dokuz kurþun yerim ben...
Þaban AKTAÞ 16.04.1999
AGSS SERÝSÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şaban Aktaş (Homerotik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.