-Başlıksız-

Dýþarýda ilk kar yaðýyor.
Ben yýllar önceki bir kýþa dönüyorum.
Üzerimde lise formasý,
Ayaðýmda beyaz çorap.
Kýrdýðým bir kalbi onarmaya çalýþýyorum.
Ýþe yaramýyor.
Ben baþka þey söylüyorum.
O baþka þey bekliyor,
Ben kendimi anlatmaya çabalýyorum,
O hislerini.

Israrla konuþuyorum.
Ben açýklýyorum, o aðlýyor.
Ben özür diliyorum, o baþýný çeviriyor.
Ben kanatýyorum, o kanýyor.

Hep ben acý çekiyorum sanýyordum ya.
Yaðan kar,
Geçmiþe kýsa bir yolculuk,
Birkaç damla gözyaþý,
Benim de az acý çektirmediðimi anlattý.
Ýlk aðlattýðým o deðildi.
Sonuncu da olmadý.
Ve onlarýn ahýný
Çok sonralarý
Baþka insanlar çýkardý...

09.12.2002/ÝSTANBUL

Sosyal Medyada Paylaşın: