Dağ İle Konuşmamdır

Dað Ýle Konuþmamdýr

Dedim:
Yücelerden maðrur maðrur bakarsýn,
Duy sesimi sana derim daðlar ey!
Gölgeleri üzerime yýkarsýn,
Gururlanma gücenirim daðlar ey!

Dedi:
Ayak bastým yeryüzünün üstüne,
Sevenlerim her yanýmý baðlar ey!
Dost olanlar gül gönderir dostuna,
Hani nerde büyüttüðün baðlar ey!

Dedim:
Hep yatarsýn yürümeye gücün yok,
Sevgi bilmez, dert bilmezsin acýn yok,
Kral olsan baþýnda bir tacýn yok,
Kýymetini ben bilirim daðlar ey!

Dedi:
Nöbetteyim sen sanma ki yatarým,
Sevmez olsam Kaf Daðý’na atarým,
Tac istersem yýldýzlarý tutarým,
Dört mevsim de bende güler, aðlar ey!

Dedim:
Gelin gibi süslensen de her bahar,
Kýþ gelende ümidine kar yaðar,
Sur üflense bir nefeslik canýn var,
Maðrur olmak nene derim daðlar ey?

Dedi:
Ok da benden, yay da benden, sadak da,
Kök de bende, dalda bende, budak da,
Türkü olur oynaþýrým dudakta,
Üzerimden nice geçse çaðlar ey!

Dedim:
Dünya geniþ hiç kimseye dar deðil,
Bana gitmek, sana kalmak zor deðil,
Doruðunu vatan tutan kar deðil,
Damla damla ben eririm daðlar ey!

Dedi:
Hira benim, Tur da benim, Ural da,
Kurt da bende, kuþ da bende, maral da,
Bey de benim, han da benim, kral da,
Benim iþte yeryüzünde tuðlar ey!

Dedim:
Bilen bilir kim haksýzdýr kim haklý,
Fýtratýmda nice alemler saklý,
Tanrý yalnýz bana verdi bu aklý,
Ruh üflenmiþ bir eserim daðlar ey!

Dedi:
Ferhat deldi kazma ile baðrýmý,
Ben bilirim ben yaþadým aðrýmý,
Gel deyince kurt, kuþ duyar çaðrýmý,
Mor göðsümü hep yorgunlar daðlar ey!

Dedim:
Can Mevlana, dost Yesevi bendedir,
Yunus Emre sevi sevi bendedir,
Sevgi yüklü gönül evi bendedir,
Gönüllerdir benim yerim daðlar ey!

Dedi:
Zamanlarda adým adým koþarsýn,
Nefes nefes ölmek için yaþarsýn,
Sen insansýn elbet beni aþarsýn,
Elbet sende alperenler, beyler ey!

Ve beraber dedik ki:
Hem insanýz, hem yoldaþýz, hem daðýz,
Yaðmur yoksa, gönül yoksa kuraðýz,
Neticede ikimizde topraðýz,
Hüvelbaki, Allah kerim daðlar ey!

mehmet ali kalkan



Sosyal Medyada Paylaşın: