EY ÖZÜR DİLEYENLER!
Þöyle bir bak tarihe, kimdir öldürülenler?
Hayalleri kuytuda topraða gömülenler.
Atamýz adam sanýp paylaþýrken aþýný,
Cani ruhlu komþusu ezmiþ onun baþýný.
Çoluk çocuk hep birden yok olurken doðuda,
Köylerini terk etmiþ korkudan pek çoðu da.
Kesilen kol bacaðýn haddi hesabý yokmuþ.
Günlerce o cesetler ortalýkta hep kokmuþ.
Bu ayýbý iþleyen sevgili kardeþlere (!)
Minnettar olamazdýk teþekkür edenlere.
Onlar ki bu sebepten göçe mecbur eylendi.
Bazýsýnýn yollarda öldükleri söylendi.
Hastalýktan dolayý ecel gelince baþa,
Güya biz katletmiþiz onlarý; sümme haþa!
Yavuz hýrsýz bastýrýr ev sahibini derler;
Bu sözü doðruladý çýðýrtkan Ermeniler.
Bir de onlara destek olan gafiller var ya,
Onlar için yalanmýþ tarihimiz angarya.
Halbuki çýkmadayken hâlâ toplu mezarlar,
Gerçeði hiç görmüyor hain olan nazarlar.
Baþýmýzda var iken yeterince onca dert,
Avukatý olmuþsun Ermeni’nin ey namert.
Seni itle eþdeðer görüyorken Ermeni,
Ne çabuk unutmuþsun þehit olan dedeni.
Tarihe hiç bakmadan özür dilersen ite,
Haksýzlýk etmez misin bunca yatan þehide?
Varsa damarlarýnda bir damlacýk Türk kaný,
Bölmeye çalýþma hiç bu güzelim vataný.
Boþuna uðraþmayýn yaygýn olmaz bu illet;
Ancak sizi affetmez asýrlarca bu millet!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.