Uyan Bebek (Cuma Yazıları)

Belde, þehir, kent, site, POLÝS.
Ne polis?
Akrapolis,
Costantinopolis, bay Kostantin’in þehri. Bizans’ýn baþkenti.

Olabilir, olmayabilir de .. ne önemi var ki. POLI, POLY. POLI-CE, POLI-CY, POLI-TICUS, POLI-TIKE…………
Bu iþin içinde bir çokluk kavramý olduðu kesin.

Ýnsanlarýn bir arada yaþamaya baþladýklarý devirlerde kuytu yerlere yýðýlmalar olmuþ. Çokluk olmuþ iþte, poliüretan gibi köpürüp çoðalmýþ insanlar da, kentler de. Polis demiþler kentlerine.
Sonraki devirlerde de kentlerinde poli-tikusun ellerine polis demedi mi insanlar.

Ürediler, dirlik düzen kurmak için habire bir araya gelip homurdandýlar. Çoðu kez kapýþtýlar, tek kalana kadar öldürdükleri oldu belki de.

Agoralarda baðrýþtýlar, tartýþtýlar.
Bin yýllar devroldu, polislerin birikimi arttý. Kitle þuuru, daðarcýðý, beþer hafýzasý oluþtu. Azar azar, milim milim.
Bin yýl bir milim.

Beþir yan basar . Durmaz yürür, av peþindedir . Dikkat edilirse yürürken bir ayaðý havada olur. Bu da yalanýna kýlýf oluþturur.

Siyasa=policy
Siyaset =politics =politika
Poli-tika, poli-ticus, poli-tike.

Çokluklarý, çok yönlü oyunlar, kurnazlýklar, manevralarla, kendi paraleline, çýkarýna yakýn yönetme .
Ýþin baþlangýcýnda , temelinde puþtluk varmýþ meðer.

Platon, polislerde yönetim örgütlenmesini anlatýyormuþ gibi yaparak; zamanýnýn zavallýlarýna düþünme, akýl yürütme, tartýþarak toplum yaþamýný sindirebilme alýþtýrmalarý yaptýrýyordu aslýnda.
Ama ne oldu. Gidenler gitti. Platron’un Devlet’i kaldý yadigar. Ýnsanlýða sunulmuþ hizmet olduðu için. Poli-tikus olmadýðý için.

Yüzyýllar, belki bin yýllar boyunca poli-tikacýlar, büro-kratlarýn ensesinde, klepto-kratlýk yaparak boza piþirdi. Halklar ezilmedi böðürtüldü.

Þimdi demo-krasi var. Deniyoruz. Beðenirsek alacaðýz.
Yoksa biz demoyu mu satýn aldýk aslý yerine ?


Yüzler gördüm o gün,
beyaz deðil, solgun,
yýlgýn deðil kýrgýn .
Adýmlar akýyordu tezek bir yana, çamur bir yana,
yüzler gördüm o gün, haylaz deðil, durgun .

Göbekleri yoktu, bellerinde bebekleri,
pantolon dizlerinde dikiþ izleri.

Kadýnlar gördüm o gün, parmaklarýnda þiþmiþ eklemler ,
maskesiz gözlerinde ýþýk, saçlarýnda ak çileler
ve giysiler mektepsi, çobansý.

Ve protezli gaziler, kemikleri sýzlayan yaþlýlar
lahana kokulu , tarhana buharlý kadýnlar,
adamlar gördüm ter kokan, ahýr kokan,
nefesi kokan adamlar, diþleri sararmýþ, diþleri eksik olanlar,
soluk kravatlar, aþýnmýþ manþetler-yakalar .

Ýnsanlar gördüm o gün
insandýlar.

Çocuklar sevdim, kadýnlar sevdim, adamlar sevdim o gün;
Platon’un *Devlet*ini karýþtýrýyorlardý.
Susuyorlardý.
Susuyorlardý.
Ceketini, kasketini, bastonunu, eþarbýný, kýzýný-kýzanýný kapmýþ koþuyorlardý.

O gün yarýna deðer biçtim,
sevdim insanlýk hallerimi.
Lahmacun yedim, ayran içtim,
gasteye sildim ellerimi.




Sosyal Medyada Paylaşın: