Yitik þehrin gri ensesinde sürgün bir adam Kaldýrýmlarýn dilinde yutularak solgun kalan Adýmlarýn kanlý yankýsýnda saatlerce uzanan Zihin sayfalarýnýn satýrlarý yitik olarak yazýlan
Anlýk anlarýn taþlaþmýþ sislerinde Anlarýn buzlu rüyalarý kaþlarda sýzýntý Þehir o yýllar: þen dokulu, manolya kokulu idi Þehir ona kem kýrbaçlardan uzaktý Çocukluðundan çýkýlan merdivenler ýlýktý Yitik þehrin sürgün veren kendisine ulaþtý
Yitik þehirde gözleri aðrýlý Yýkýk bir geçmiþin hülyasýna sargýlý Çocukluðunun gamsýz damlasýna sürgülü Zamanlarýn bataklýðýna benliðini saklýyarak
Hicranlarýn alev külleri üzerine serilir Yaðmurlarýn tokadý iradesine sarýlýr Kaldýrýmlarýn nefesini içerek saplanýr Yitik þehrin baðrýnda süzülür
Özkan Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozkankaraca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.