Þiir kâðýda düþer, çiçek intihar eder… Oysa zamansýzdýr; her ikisi de… Bir yüreðin umursamazlýðýnda kaybolur, diðer yüreðin buruk sevdasý… Zincirin halkasý direncinin sonunda… Amma-lar, lakin-ler, hep yolun baþýndadýr… Çiçeðin zamansýz açmasý, kar-ýn geç düþmesi; belki de bu nedenledir… Yazýlan þiirler, teferruatý olur yaþanýlanlarýn… Belki de nedeni budur okunmayýþlarýnýn... Yaðmur damlasýnýn kaybolmasý gibi saðanak zamanýnda, kaybolur giderler yaþam içinde…
Buralara ilk kar yaðdý Münevver
Kar beyaz
Yer beyaz
Aralýk ortasýnda papatya açtý
Hayra alamet deðil havalar
Üç küçük kar tanesi
Avucuma saklandý
Daðý yuva edinen
Kar kuþuna emanet
Üþüyorum Münevver
Yol uzun
Sen sonrasýndan korkuyorum Münevver
Yüreðim ayaz…
ÝST. 15.12.08 01.50
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.