Bir elveda mektubu, bir intihar kaygýsý Bir yarým yaþanmýþlýk, tek atýmlýk bir silah Ve küskün birkaç satýr Býrakarak ardýnda…
Haydi git..
Nasýlsa karanlýðýn içinde býraktýðýn Gölgeler kaybolmaya baþlamadýlar henüz.. Henüz anlayamadým, Henüz anlayamadýn; Henüz aðlayamadým. Henüz ardýnda kalan külleri süpürmeme Ýzin vermedi gece..
Haydi git..
Her giden gibi sen de, yollarýn tüm yükünü Sýrtýna baðlayarak. Git ki artýk bir yaðmur baþlasýn içten içe Ýçimde filizlenip, Ýçime aðlayarak..
Haydi git..
Bensiz neresi varsa o adrese kadar git. Bakma ardýna sakýn, Bakma, gölgene tutun. Yanýnda götürdüðün mutlu hülyalarýmý Gidiþin kadar suskun Gidiþin kadar kara Simsiyah gecelerin karanlýklarýna sun.
Haydi git..
Nasýlsa düþlerine uðrayacaðým bazý. Nasýlsa her þiirde, adýn geçecek bir kez. Ve güne küs bir yýldýz göz kýrparken sabaha Gözlerinden öpecek; Ardýnda býraktýðýn hasret denen mirasý Düþlerine pay eden gözlerim…
...yaþ içinde…
15.12.2008
Beylikdüzü
( Baþlýk için Kadir Güven’e teþekkürlerimle... )
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.