Bana yürümeyi öðretme... Önce... Düþmeyi öðret... Býrak kanasýn dizlerim...
Bir küfürle öldürürdüm ya seni Sen ölmeyi de bilmezsin... Sevmeyi bilmeyen ölmeyi nerden bilsin? Belki de bu yüzden ölmüyordur þeytan...
Yuvasýndan düþmüþ serçe gibiyim þimdi Caným acýyor usta! Acýyan kanatlarým deðil... Yüreðim... Tükeniyorum usta! Her nefes alýþta... Bir kibritin kavýnda... Kaf daðý kadar yalnýzým usta!
Baþkayým bugün...Bana dokunmayýn Bir þarapçý kadar hatip, Bir keçiboynuzu kadar doluyum... Dilim dolanýr, anlatamam meramýmý...
Usandým...Kendimi bugün de terkedemiyorum... Sana çýkmayan bir yol buldum... Heybeme bir anlam yüklüyorum Bu þehri terkediyorum... Terkettikçe gittiðim yollarýmý da topluyorum Küstüm hepinize...
Dikmen yokuþum...Sana da...
/Üþüyor mezar taþým sabah ayazýnda... Ben kadar yalnýz...Kalabalýklar arasýnda.../
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cevher Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.