GELDİM YA MEVLÂNÂ
Günahkâr hâlimle, âr ede ede,
Türbende mum diye yanmaya geldim.
Destûr ver ya Hünkâr, Þems-i Tebriz’in,
Selâmýn edeple sunmaya geldim.
Sonsuzluðun ezel-ebet arasý,
Bilirim yüzümün çoktur karasý,
Ýçimde kanadý firkat yarasý,
Hasretim giderip kanmaya geldim.
Bu nefis mânâya küstürdü beni,
Madde sehpasýnda astýrdý beni,
Delice her yana estirdi beni,
Huzurda durulup, dinmeye geldim.
Dünya denen hiçi attým ardýma,
Deva sende diye bildim derdime,
Yetiþ pirim yetiþ,imdat yardýma,
Mânâ denizinde yunmaya geldim.
Tövbe hýrkasýný giydim eynime,
Kulluk zincirini taktým boynuma,
Doldurdum sevdaný kuþça göynüme,
Nurunda nârýmdan sönmeye geldim.
Ýçim alev alev aþkýn nârýndan,
Çek al beni, çek al, benlik surundan,
Nur ver bana, nur ver bana nurundan,
Pervanen olup dönmeye geldim.
Kumrular “HÛ” çeker türben damýnda,
Duyulur Konya’nýn her akþamýnda,
Þu derin sükutun gizli gamýnda,
O güzel demleri anmaya geldim.
Ýbrahim SAÐIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.