BÖYLE GÖRDÜM YUNUS'U

Bâd-ý saba gibi bu topraklarda,
Mânâ ikliminde gezerdi Yunus.
Âþk-ý Hakk’tan alýrdý da ilhamý,
En girift sýrlarý çözerdi Yunus.

Bektaþ dergahýnda kýsmet yokudu,
Taptuk dergahýnda çile dokudu,
Zaman geldi dil çözüldü okudu,
Sözlerden inciler dizerdi Yunus.

Odunlarýn doðrusunu seçerdi,
Gönüllerin kilidini açardý,
Etrafýna sevgi, umut saçardý,
Birlikten dirlikten yazardý Yunus.

Bir asa peþinde döndü dolaþtý,
Sarp yollar, beldeler, ýrmaklar aþtý,
Sabr ile menzile varýp ulaþtý,
Nefse aman vermez ezerdi Yunus.

Gönüllere girmek idi davasý,
Bir görürdü avam ile hâvasý,
Cennetlerden öte idi hevesi,
Âþkýn deryasýnda yüzerdi Yunus.

Hikmetli þiiri üç bin kadardý,
Seneler sonraya mýsralar ördü,
Kendini sýgaya çekeni gördü
Þol Mola Kasým’dan iz verdi Yunus.

Binini okurmuþ gökte melekler,
Binini sularda yüzen semekler,
Hürmetine geldi en has yemekler,
Keramet sahibi bir erdi Yunus.

Allah sevgisiyle yanardý közü,
Âþk hamuruyla yoðrulmuþ özü,
Asýrlar geçse de eskimez sözü,
Hakk’tan halka dönük nazardý Yunus.

Ýbrahim Saðýr



Sosyal Medyada Paylaşın: