Dökülür gül güzelliði renk olup demlikten. Daðýlýr bir hoþ koku dostluktan, yârenlikten. Haz alýr tüm gönüller semaverli þenlikten. Tadý tattýr, rengi hoþ, has kýzýn tebessümü.
Ýncelik,zarafet , narinliktir zenginliði. Deniz aþrý haz sunar canlara enginliði. Dindirir ruhlarýn sýkletini dinginliði. Dem ondadýr, nam onda vaktin nazlý gülsümü.
Açan ateþ ruhudur, bir karanfil misali. Bardakla dudaklarýn en doyumsuz visali. Anlatýlýr yýllarca bitirilmez masalý. Demliðin anlattýðý vuslatýn öyküsü mü?
Ýçen de içmeyen de hakkýný teslim eder. Dökülür her yudumda bedenden gam ve keder. Gül ve karanfil bile rengine gýpta eder. O rengin ve ateþin solmayan türküsü mü? Mersin,12.12.2008 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.