-Başlıksız-

ziyafet

öðretmen;
herkesten para toplar
hemen yemek hazýrlatýr
‘el-pençe divan’ durur
horoz, raký, yoðurt turþu buldurur
valizine bal-peynir,
süt, yoðurt, dolaz doldurur

okul hayrýna diye,
para istenmezdi hiç kimse
ya da onlar da fýrsat kolluyorlardý ki,
bu sayede borçlandýrýrlardý öðretmenimizi
kollamazlardý öksüzü-yetimi
yaþlýyý, fakiri, Allahýn garibini

zavallý öðretmen;
kimsenin okumayacaðý;
müfettiþ kitaplarýný satar
bilmezdik; “çiçeklerin dili”
ne iþimize yarar
hangi imt(ih)anda çýkar
ne verir, ne öðretirdi

hiç birimiz anlatýlan çiçekleri
görmemiþti,
koklamamýþtý,
rengini bilmezdi
hatta adlarýný bile telaffuz edemezdi

bi dene “nergis” vardý aþ(i)na olduðum,
Keklikoðlunun kýzý
aðabeymin akraný
onu da görsem bile ben tanýmam bilmem,
çok oldular þehre göçeli

sanmýyorum o kitaptan alanlar
“çiçeklerin dilini” okumuþ olsunlar
belki de kitap okumaktan bu yüzden caydýlar
karacahil kaldýlar..

bizim köyde yaygýn cahilliðin belki;
en büyük müsebbibi
o cahil öðretmen,
o iriyarý müfettiþ,
o zoraki satýlan müfettiþin kitabý
ya da yalakalýk adýna bu kitabý alanlardý
köy karacahil kaldý..


ama; hemen herkes aldý o kitaptan
o kitabý alannar sayasýnda yýrtdýk
sýra dayaðýndan
öðretmenimiz de memnun du artýk

okuldan, öðretmenden, çiftçilikten
biz de; farkýna vardýk;
çiçekler vardý bizimkilerden baþka
okul öðretmen için deðil,
dünya müfettiþ içindi
bal-peynir, süt, yoðurt, dolaz
bulundurmayan köylü olamaz

talebeler için de; bilmekten, öðrenmekten
farklý þeyler de varmýþ
müfettiþten bize “aferin”
bizden ona alkýþ

hayat böyle daha güzeldi
tayinini halletti, halinden memnun öðretmen
iþin yoksa ilme boya, batýr-çýkar onca çocuðu
almayan kafalarýna sokmak için didin Ýskiti-Hunu
baþka yapacak iþi olan öðretmen olur muydu
gerçi bu sayede öðrendik çiftçiliði,
ileþberliði sildik lügatten
öðrendik de ne oldu

o gitti,
hiç aramadý bizi,
birkaç yýl öðretmensiz (cahil) kaldýk
anmadýk,
aramadýk
anmadý anmadýk
eksikliðin farkýna varmadýk







Sosyal Medyada Paylaşın: