bir düþün ardýna takýlý gözlerin
bir sevdaya bir bulut ýsmarlanmýþ gibi
ha düþtü ha düþecek damlalar
kirpiklerime...
bir adam ,bir yürek,
kaybolmak isterken kendi derinliðinde
karanlýðýný sobelerken elleri
yýldýz düþmüþ ,
yalnýz adam kimliðine...
sevda ikliminin en kuytu köþesinde
ah...zulada bir çift göz
bir ben olsam diyor yarin dudaðýnda
gece ýslýðý
bir ben olsam
kent sokaklarýnda yürüyen yalnýzlýðýn
gölgesinde yanan köz...
içinde söylenmemiþ bir türkünün son duraðý...
bir hüzün daðýttý geceye adam,
kaç kandil eder diye sordu kadýn
gözlerin...
kaç asýr beklemek gerek ,
teninde bana kalsýn diye dokundukça izlerin...
tutsak zamanlara inat çaldýkça saatleri
kaç gece bitirmeli
güneþe özgür doðsun diye
özlediðin...
hani senin þehrinde dedi kadýn ,
denizler seviþtikçe martýlarla
dalgalar vurur ya sahile kýskanç ve umarsýzca
bende öyleyim…
gece bana, ben adama,
adam da öyle vurur ay ýþýðý misali
rüzgarýn aðýt daðýttýðý
yüreðinin orta yerinde kalan,
sevdanýn
alnýnýn tam ortasýna....
hadi ,simdi düþlere göç baþlasýn vakit tamamdýr;
bu þiirde kadýn, kalem ve gece sana kalandýr