Ezelde Allah c.c. vardý, baþka hiçbir þey yoktu;
Muradý bilinmekti, nâsý devreye soktu.
Önce nur-u Muhammet (s.a.v.)sonra diðer âlemler;
Halk olundu cümlesi, aþkla yazdý kalemler.
Meleklerine dedi! Ben kendi irademden;
Bir vekil yaratacak, yeryüzüne âdemden.
Salahiyet vekâlet, vereceðim bir zaman;
Hüküm ve hikmetlerim, icra olacak yaman.
Melekler ey rabbimiz; ya kan dökerse bunlar,
Her taraf fesat olup, yýkýlýrsa sütunlar.
Gazaplandý onlara, bu itirazdan sebep,
Melekler piþman oldu, galebe çaldý edep.
Ve âdem yaratýldý, hikmet verildi ona,
Melekler secde etti, aza zil kaldý sona.
Yanlýþ kýyas yaptý da, bu emri dinlemedi,
Kulluðunu fark edip! Gönülden inlemedi.
Kibri gurura daldý, Âdem’e düþman kaldý,
Rabbinin huzurunda, alçaldýkça alçaldý.
Mühlet istedi sonra, ta kýyamete kadar;
Nasipsiz âdemleri hem azdýrýr hem azar.
Sonra âdem babamýz, cennete gönderildi,
Þu aðaca yaklaþma, emri ona verildi.
Sýkýldý da orada, bir arkadaþ aradý,
Yalnýz, cennetler bile, elem verdi karardý.
Sonra Havva anamýz, yaratýldý canýndan,
Memnun oldu dost buldu, çünkü kendi kanýndan
Kýskandý sonra iblis, idlal etti onlarý;
Alçaklara hicretle, bitti güzel sonlarý.
Baþka-baþka yerlere indiler yeryüzüne,
Piþman oldular ve de gark oldular hüzün’e.
Aðladýlar günlerce, gözyaþlarý sel oldu,
Hatanýn sebebiyle, þuh cehreleri soldu.
Uzun bir zaman geçti, affa mazhar oldular,
Arafat’ta buluþup ve bahtiyar oldular.
Burasý cennet deðil, meþakkat dolu dünya,
Hem imtihan var artýk, ahretin yolu dünya.
Çoðalmaya baþladý insanlýk yeryüzünde,
Bundan sonra el verse bari dursa sözünde!
Salih Yýldýz…..13.11.2008
Bir hatamýz var ise affola,
Her þeyin en güzelini hazreti Allah c.c. daha iyi bilir.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.