Yalnýz kiþi deðildir, dostlarý uzak olan.
Sevenlerine sinsi, onlara tuzak kuran!
Gönlü katran kazaný, Çýfýt çarþýsý gibi;
Hakikatte yalnýz o, aþka pranga vuran...
Dað baþýnda bir çoban, yalnýz gibi görünür,
Ama hayâli geniþ, gönlü arþa sürünür.
Bazen bora fýrtýna, bazen üzer bir tipi;
Her canlý karþýsýnda, sükûnete bürünür.
Birçok yalnýzlar var ki, yoklukta var olmuþlar,
Nice kalabalýklar, çokluklarda solmuþlar.
Mutlu olur bazýsý, bulur bir kuyu dibi;
Bazýsý saçlarýný, toplulukta yolmuþlar.
Yalnýzlýðýn içinde, güneþ gibi olalým.
Tek baþýna göklerden, her bir yere dolalým.
Sabýr tezgâhlarýn da, dokunsun zaman ipi;
Sevgi pýnarý olup, azda çokluk bulalým…
Salih Yýldýz…..06.12.2008
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.