Umut karanlýklarýn, derinliðine doldu. Uykulardaki düþler, sessizliðe ses oldu. Gün doðarken açan gül,gün batýmýnda soldu. Gecenin siyah rengi, sessizliðe ses oldu,
Yeþil ormanlar bile, kara zýndana döndü. Mavi denizlerdede, gün ýþýklarý söndü. Þehir gürültüsünü, kara girdaba gömdü. Her düþüncenin dengi, sessizliðe ses oldu.
Kimisini korkuttu, görünen zifir dehþet, Duygularý katletti, bu gizli sessiz vahþet, Nefisler kamçýlandý, dizginden koptu þehvet, Fikrin evhamla cengi, sessizliðe ses oldu
Ay uzaklaþtý bizden, mehtabýmýz yok oldu. Baykuþun bakýþlarý, masum geceyi yoldu. Öttükçe gecemize uðursuzluklar doldu. Dualarýn ahengi sessizliðe ses oldu.
Bu korkunun verdiði. sessizlik ürkütsede, Gercekleri yalanlar, yok edip çürütsede, Bulutlar yaðmur, diye bizlere tükürsede Bu mana yüklü sevgi, sessizliðe ses oldu.
turgay COÞAR......21.AÐI STOS.2000 Sosyal Medyada Paylaşın:
şairce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.