Yine ben geldim Allah’ým! Günahýmla, nisyanýmla ve isyanlarýmla geldim sana Çamura bulanmýþ ellerimle,sana çeviremediðim yüzümle … Hiçbir yere sýðmayan yüreðimle geldim.
Hüsranlarým nihayetsiz, sözlerim kifayetsiz yine benim Titrek mum gibi sönmeye meyilli sevdalarýn kenarýndayým. Ah bu gönlü nereye sýðdýrayým ! Sana, bana verdiðin en deðerli hazinenle geldim.
Delik ceplerime dolduramadýðým telaþlarým var benim… Savrulmuþ ümitlerim,terkedilmiþ özlemlerim…
Atlýkarýncada bir tur daha atmanýn sevincini yaþayan; Yetim çocuklarýn neþelerini serp yüreðime. Dar vakitlerde tutuldu ayaklarým benim hep bir türlü gelemedim. Bugün erken gelmem için, ama yarýn çok geç !
Hüznün kuytularýndan; yanaþtým Rahmetinin sahiline Allah’ým ne olur bir “Aferin” sen der misin ? baþkasýný neyleyim. 7/3/07 Sosyal Medyada Paylaşın:
TARIKCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.