Nerde ýþýk görsem orda sen varsýn Dört mevsim çiçek açan taze baharsýn Duyulmaz çýðlýklarý hep sen duyarsýn Bana ilim öðreten öðretmensin sen
Yürüdüm karanlýða sönmeyen meþalenle Paylaþ demiþtin bana ekmeðini düþenle Güç verdin güven verdin hiç bitmeyen neþenle Bana beni öðreten öðretmensin sen
Hiçbir hesap yapmasýn kimse yarýnlarýna Uðramasýn diye düþmanlar sýnýrýna Beynimin en ince kývrýmlarýna Vatanýmý nakþeden öðretmensin sen
Kelepçe vurulmaz hür Türk’ün bileðine Uzanmasýnlar diye hainler direðine Ayýyla yýldýzýyla ufacýk yüreðime Al bayraðý çizdiren öðretmensin sen
Bilgeliðe giden yollar hýzla uzarken Ýlim gölü sel deðil damla damla sýzarken Tarih artýk yalnýz eðrileri yazarken Doðruluða aþýðýn adý öðretmen
MUALLÝM (3)
Verdi yedi yýl önce hemþireler elime Büyütebilmek için döküldüm lime lime Sahip olmasý için irfan ile ilime Yavrumu teslim ettim nur yüzlü muallime
Bir eylül sabahýnda baþladýlar talime Yudum yudum su gibi içildi her kelime Tanýþtýrdý yavrumu o muhteþem dilime Gülmek hep nasip olsun nur yüzlü muallime
ÖÐRETMENLERE (4)
Susuz býraktýðýnda açar mý bahar Karanlýk beyinlere güneþ mi doðar Bu cennet vatanýn ihtiyacý var Dalý güle çeviren öðretmenlere
Bilgiyle donanmazsan aþýlmaz duvar Cehalet medeniyeti bir anda yýkar Bu kahraman milletin ihtiyacý var Suyu sele çeviren öðretmenlere
Karýþmaz insaným neden hep susar Hürriyet ve istiklale kim sahip çýkar Bu þanlý bayraðýn ihtiyacý var Lal’i dile çeviren öðretmenlere
ÖÐRETMENÝM (5)
Yoruldum sýkýldým hep büyümekten Razýyým senden yine dayak yemekten Nice hayalle çýktým o ilk mektepten Çocukluðumla bana bir gelsen öðretmenim
Yýkýldým her darbesiyle zalim yýllarýn Meðer nasýl yumuþakmýþ pamuk ellerin Son teneffüsünü çalmadan hayat zillerin Çocukluðumla bende bir kalsan öðretmenim
Diyordun ki hayat zor anladým yaþadýkça Zaman hýzla akýyor insanlar yaþlandýkça Sana gül getirmek için her güne baþladýkça Çocukluðum gibi bana bir gülsen öðretmenim
Andýkça mazimizi yanaklarým ýslanýr “Yedi yüz üç Ýsmet” diye öðretmenim seslenir Saçlarý beyaz diye sanma bu genç uslanýr Çocuk ruhuma þahit sen olsan öðretmenim
GERÇEK ÖÐRETMEN (6)
Her yaný bilgi taþan bir ilkokulu Karanlýktan ýþýða uzanan yolu Her aný mutluluk ve sevgi dolu Bir rüyayý yaþatýr gerçek öðretmen
Haklýnýn haksýz kul olmadýðý Kadýnlarýn genç yaþta dul kalmadýðý Kardeþin kardeþi el bilmediði Bir Dünya’yý yaratýr gerçek öðretmen
YETMÝYOR (7)
Güneþ gibi ýþýk ýþýk girdin Dünyama Soluk renkli düþlerime yaptýn boyama Yüreðine aldýn bizi etmedin yama Sana seni anlatmaya dilim yetmiyor
Senle dolu anýlarým hala dün gibi O caným okul yýllarým bir düðün gibi Kâðýtlarým beyaz hocam önlüðün gibi Sana mektuplar yazmaya elim gitmiyor
En elemli hatýramdýr senden ayrýlýk Hala yakar yüreðimi o son hýçkýrýk Yaralý bir kuþum hocam kanadým kýrýk Sensiz Dünyayý sarmaya kolum tutmuyor
Bir gün bile dönmek mümkün olsa geriye Tanrý bir okul gününü bana etse hediye Yoruldum yürümekten hep ileriye Ulaþayým dedim sana yolum bitmiyor
ASLA (8)
Günaydýn diye baþlardýn her yeni güne Gülen yüzüne gölgeler düþmesin asla Her gün bir masal yaþattýn tam sekiz sene Ayaklarýn ölümlere koþmasýn asla
Sana binlerce kere etsem de dua Ödeyemem hakkýný dünyada asla Bana öðreteceklerin bitmedi hala Hüzünler yaþatmadýn rüyada asla
Sen elleri öpülecek öðretmenimsin Sözüm sani mahcup etmedim asla Ben senindim her zaman sende benimdin Beynim cehalete satmadýn asla
HOCAM (9)
Kalemi elime sen tutuþturdun Ýsmin yazmaya doyamýyorum Ýçimdeki alevi sen tutuþturdun Ayrýldýk demeye kýyamýyorum
Cevher varsa bende sensin bulaným Benimle aðlayýp benle gülenim Seni sevdim hocam yoktur yalaným Yerine kimseyi koyamýyorum
RESÝM (10)
Ne zaman nerde baksam siyah beyaz resim’e Gözyaþýmý býraksam gün döner merasime Eflatundan bir akþam ses verip de sesime Yaralarý sarmaya gelir mi öðretmenim
Öpsem öpsem her resmi gözyaþýmla yýkasam Giyip siyah önlüðü beyaz bir yaka taksam Þu hayat mektebinden cevaplar sýralasam Sorularý sormaya gelir mi öðretmenim
ÝLÝM (11)
Alim zat olmak için alemi bilmek gerek Eðitimle yoðrulup yeniden olmak gerek Öðretmenim seninle sabýrla ilmek ilmek Nefisler perdeyi vaktinde örmek gerek
Sorunun cevabýný ilimle bulmak gerek Ýlim ile aðlayýp ilimle gülmek gerek Tanrýnýn sýnavýndan istiyorsanýz geçmek Ýlim ile yaþayýp ilimle ölmek gerek
MERHABA (12)
Unutmak mümkün mü tebeþir tozlarýný Unutmak mümkün mü cetvelin izlerini Unutamam kýzlarýn kopyalý dizlerini Elveda diyemem merhaba öðretmenim
Hiç bitmek bilmezdi okul yýllarý Bir tatlý bahardý okul yýllarý Masan býrakýrdýk masum gülleri Elveda diyemem merhaba öðretmenim
ÖÐRENDÝK (13)
Cumhuriyet seninle yaþýyor sýralarda Tebeþirde silgide yemyeþil tahtalarda Ýlim ve irfan yüklü mütevazi sýralarda Atatürk’ü biz senden öðrendik öðretmenim
Güneþ gibi girerdin sýnýfýn kapýsýndan Billur ýrmaklar çaðlardý dudaðýndan Gülücük eksilmezdi gamzeli yanaðýndan Mutluluðu biz senden öðrendik öðretmenim
ÖÐRETMENSÝZ ÇOCUKLAR (14)
Bugün maaþ günüydü inmiþtim kasabaya Ýhtiyaç var okula hem þekere hem çaya Çocuklara harcadým kýyamadým paraya Yaya gelmiþtim köyden dönüþüm yine yaya
Aslýnda “Hocam çýkma!” dediler kasabadan “Kar yaðacak bütün gün, artarak hiç durmadan” “Bir gün kalýr çocuklar nasýlsan okumadan” Dedim ben kalamam ki çocuklarým olmadan
Ýnançlýyým yaradan beni mutlaka duyar Oku diye emreden(!), öðretmene mi kýyar Tanrým bitsin artýk ben donmadan bu yollar Dað köyünde bekleyen çocuklarým var
Yürüyorum yol ýssýz hava tipi hava kar Korkuyorum birazcýk etmiyorum ki inkâr Lakin korkma nedenim, ne fýrtýna, ne rüzgâr Eðer ölür isem bu kýþ öðretmensiz çocuklar
ÖÐRETMENLER YAÞLANMAZ (15)
Çocukluðumuzdu onlar hiç uslanmaz Gençliðimizdi onlar hiç anlaþýlmaz Heyecanýmýzdý onlar hiç saklanmaz Biz yaþlansak da öðretmenler yaþlanmaz
Anlatsak da defalarca torunlarda inanmaz Mazi yatar uykuya bir daha hiç uyanmaz Yýllarýn rüzgârýna anýlarda dayanmaz Herkes yaþlansa da öðretmenler yaþlanmaz
GENÇLÝK SÝZE EMANET (16)
Tarih tekerrür edipte olur ise ihanet Gaflet içinde susup seyrederse siyaset Bir gün gerekirse eðer haine mukavemet Cumhuriyet gençliðe gençlik size emanet
Hiçbir þeyi kolay kazanmadý bu millet Yaþanmadý boþuna onca elem onca dert Olmayacak yeniden kaderimiz esaret Cumhuriyet gençliðe gençlik size emanet
ÝLK ÖÐRETMENÝM (17)
Ufacýk ellerimin boðumlarýnda Kokulu silgilerin kývrýmlarýnda Dönülmez yollarýn ayrýmlarýnda Seni duyar gibiyim ilk öðretmenim
Mazinin hasretiyle yansam kavrulsam Hazan yelleriyle solsam savrulsam Bir düþün kenarýna yatýp kývrýlsam Seni görür gibiyim ilk öðretmenim
Þimdi diyorlar bana artýk büyüdün Hayal alemlerinde yeter uyudun Hayýr diyen çýðlýðýmý yalnýz sen duydun Seni arar gibiyim ilk öðretmenim
Çocukken girmediðim yeþil baðlara Güneþim batmadýðý o mor daðlara Yaþarken tükendiðin o zor çaðlara Seni sorar gibiyim ilk öðretmenim
ÖÐRETMEN (18)
Hizmet etmek ister iken tüm insanlara Kurban olmak için hanlara sultanlara Kurþunlarýn yýktýðý genç fidanlara Bir anneler aðlýyor birde öðretmen
Hain sevinmesin diye dik duranlara Irmaklar dolusu akan kanlara Bu cennet vatan uðruna yapýlanlara Bir anneler aðlýyor birde öðretmen
Toprak vermemek için þu düþmanlara Þehit olmak gerektiðine inananlara Bir gül bile vermeden solan canlara Bir anneler aðlýyor birde öðretmen
SENÝN ESERÝN (19)
Bedenler ayrýlsa da ruhlarda beraberiz Ýlim denen ummanda hep birlikte gezeriz Nerde karanlýk varsa üzerine çökeriz Aydýnlýk A’dan K’ya senin eserin
Ýnsanlýk yatýrýlmýþken bir musalla taþýna Ýnan saygý duymaz iken insanýn naþýna Ýsyanýný gömüp de gözlerinin yaþýna Önce insan olmayý öðrettin bana
Ýnsanlar koþarken bir savaþtan bir savaþa Ýnsanlýk gidiyorken varlýktan yok oluþa Ýnatla ve sabýrla kapýlmadan telaþa Ýnsanlarý sevmeyi öðrettin bana
Çoðunluk mahkûm iken yokluða yoksulluða Çare derken çaresiz insan kula kulluða Her dersinde ders verip sen bütün insanlýða Hiç almadan vermeyi öðrettin bana
Duruyorken ufkumuzda onulmaz bir karanlýk Yalandan mutluluðu yaþýyorken insanlýk Günahsýz gözlerimiz kalsýn diye aydýnlýk Aðlarken de gülmeyi öðrettin bana
UNUTMAM ÖÐRETMENÝM (21)
Mavi okul formamýn koptuðunda düðmesi Teneffüste dikmiþtin unutmam öðretmenim Kaybolunca annemim bir öðlen beslenmesi Yemeðini paylaþtýn unutmam öðretmenim
Hayli zayýf geçince matematik sözlüsü Nasýl kýzgýn bakmýþtýn utandým öðretmenim Birde zayýf gelince son ara yazýlýsý On gün konuþmamýþtýn yýkýldým öðretmenim
Öðretmek için bize birkaç fazla kelime Çýrpýndýn yýllar boyu çok sað ol öðretmenim Kýrmýzý kurdeleli diplomamý elime Verdiðinde uçmuþtum sen sað ol öðretmenim
EY GÜZEL ÖÐRETMENÝM (22)
Ýstiklal savaþýnda hep sen öncüydün Cehalet savaþýnýn sen en genciydin Mutluluk savaþýnda sen bir inciydin Senin hakkýn ödenmez ey güzel öðretmenim
Hocaydýn, muallimdin þimdi adýn öðretmen Geçmiþten geleceðe sensin yön veren Öyle bir gülsün ki hep yedi veren Senin hakkýn ödenmez ey güzel öðretmenim
AÐLAMA ÖÐRETMENÝM (23)
Boþuna mý gidiyor acaba emeklerim Adam olur mu Tanrým afacan bebeklerim Böyle düþünme sakýn mahcup etmeyeceðim Yemin ediyorum aðlama öðretmenim
Sanma ki buza yazýlar yazýyorsun Ýðne ile derin kuyular kazýyorsun Emin ol inci inci gerdanlý diziyorsun Yemin ediyorum aðlama öðretmenim
Koca bebeklerin birgün adam olacak Bizden beklediklerin adým adým gelecek Cehalet yüreklerde ,idam bulacak Yemin ediyorum aðlama öðretmenim
SENDEN ÖÐRENDÝM (24)
Sabýrla anlattýn yýllar boyu gerçeði Bilimdi öðrettiðin her þeyin tek ölçeði Yaralý bir sincabý kurumuþ bir çiçeði Þefkat ile sarmayý senden öðrendim
Yalanýn, yalancýnýn yok demiþtin yuvasý Tembelin tembelliðin tutmazmýþ hiç duasý Dürüstlük çalýþkanlýk dertlerimin devasý Güzel insan olmayý senden öðrendim Sosyal Medyada Paylaşın:
Albayraklım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.