NAMUSUNLA ŞEREFİNLE ÖLEYİM
yokluðunda canim yanýyor
tenime ateþ deðmiþçesine
bir bilsen geceler nasýl uzuyor
þafak sökerken yangýnlardayým
sevdiceðim neyin varsa götürmüþsün
ne gözlerinin yeþili, ne saçlarýnýn kokusu
bir veda busen bile yok yanaklarýmda
daðlarýn zirvelerindeydim seninle
simdi yavaþ yavaþ eriyorum kar gibi
daðýn eteklerine iniyorum korkarak
simal rüzgarlarý esiyor buralarda
kuruyor dudaklarým, dikenler batýyor
canim acýyor sevdiceðim, yanýyor yüreðim
ýrmaklara býrakýyorum kendimi delice
arýnýyorum yokluðundan, kalbimi yýkýyorum
olmuyor yinede tortularý kalýyor aþkýnýn
ekmeðimde, suyumda, aþýmda, nefes alýþlarýmda
boðazýma düðüm düðüm takýlýyor sevdan
sinsi sinsi beynimi kemiriyor hatýralar
sensizlik zehir, zýkkým, yüreðim kan, revan
tanýmam ben baþka göz, baþka insan
býrakma yüreðimi ormanda kurtlara
uçurumlardayým tut düþüyorum
neredesin hasretim, umudum, gözbebeðim
zincirlere vuracaðým kendimi
sensizlikle vereceðim son nefesimi
yakýþmaz sana delikanlým,
habersizce çekip gitmek
birtanem kurbanýn olayým bir haberin gelsin
yeter ki bileyim nefes aldýðýný, bileyim de
bu sevda beni öldürecekse,
yalancý gönüllere girmeden
yüreðimde sevdan, dudaklarýmda adin
bende namusun, bende þerefin, öyle öleyim
04-03-2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.