gecenin en saðýr anýnda sessizce gelen gölgenle irkiliyor ve bir sýr býrakarak kulaklarýma yaðmurlarýný alarak gidiyorsun rüyalarýmdan
her gece yataðýmda onsekiz yaþýndaki insanlar ülkesine götüren mavi rüyalarým ve beyaz gölgen ve o gözlerin deniz mavisi gözlerin yurdum kadar sýcak Eyyubun ayak sesleri kadar yakýn fakat Ýstanbul kadar uzak
sana vuslatým ancak gözlerinde kurtuluþum gölgendedir biliyorsun bir çýnar gibi uzat kollarýný gir içime sarayým seni ateþinle gülistanýnda yanayým bir güneþ gibi ýsýt beni yeterki gölgene ram olayým
nereye sürgün etseler de çarmýha hangi mevsimde gerseler de küllerimden alev alsýn tomurcuk güllerin ve ben bir busenle uyanayým her sabah
sürgün edildiðim her yer sen zindaným sen halvetim sen sen
ve ben gölgenle seviþirken coðrafyalarýmda sürgün edildiðim dünyada öldürme beni özgürlüðümü ver elimede n’olur gölgende öldür beni
H.Ali Aydýn 07.12.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
aliy67 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.