SÖKÜM ZAMANI

Yüzleri bakýr, yüzüme demir kapýlar kapanýr
Canýmý acýtýr ah bu küheylan bakýþlar
Nereye kaçsam yüreðimin zincirleri sallanýr
Nereye gitsem mevsimlerden söküm zamanýdýr.
Daðýnýk saçlý anýlar süzülür parmaklýklardan
Solmuþ bahar yorgunudur geçmeyen zaman
Fasýllar çalýnýr dertli dertli beton kýyýlarýmda
Ardýndan kelebek suskunluðunda bir ýþýk tozu kalýr
Dýþarý çýksam, saðnak saðnak yeþil, gözlerim kamaþýr
Ýçerde kalsam, hasretinin öpüþleri dudaðýma yapýþýr
Coþkularýmýn omurgalarý gülmekten kýrýlýr
Þimdi tel örgülere tarla kuþlarý konmuþtur
Bütün vedalar depremdir, birazdan akþam olur
Namuslu yosmalar gezer ara maltalarýmda
Gecenin en mahrem yeri avuçlarýmda
En güzel yerlerimden hüzünlerim yýrtýlýr
Ateþler ekmek gerek þimdi topraða
Karanlýðýn ortasýnda yarasalar uçuþur
Fukara çingeneyim el açtým yalnýzlýða
Elbet benim çýðlýðým duvarlardan duyulur.

Sedat Erdoðdu


Sosyal Medyada Paylaşın: