Hayal

Onun elbisesinin renginin mavi olmasýný isterdim, gözlerimin rengine uysun diye,
Mavi, ama, öyle bir mavi ki,
o, güzel ilkbahar rüzgarlarýnýn etkisiyle,
sanki birbirleriyle yarýþýyormuþcasýna hareket eden, suya hasret bulutlarýn,
dünyaya gurula göstermek istedikleri, o güzel, gizemli, özgür gökyüzü gibi bir mavi, yani bir ankara mavisi,
yani, ankaranýn benim gözlerimdeki mavisi gibi.

Onun þalýnýn beyaz olmasýný isterdim,
beyaz ama, öyle bir beyaz ki, anamýn ak sütü gibi,
yani ankaranýn benim saçlarýmdaki beyazý gibi.

Onun pabuçlarýnýn turuncu olmasýný isterdim,
turuncu, ama öyle bir turuncu ki, her baktýðýmda bana memleketimi, Adanayý hatýrlatsýn,
yani ankaralý akþamlarda, bulutlarýn arasýnda kaybolup giden, ýþýklarý sönmeye baþlamýþ, bir Ankara güneþi gibi,

Onun kolyesinin, turuncu olmasýný isterdim, þöyle taþlarý irili ufaklý,
turuncu ama, öyle bir turuncu ki , onlara her baktýðýmda,
bana kehribar tespihimi hatýrlatsýn,
yani, ankarali sürgün gecelerinde, sabýrsýzlýðýmýn rengi gibi.

Onun kokusunun, nergiz olmasýný isterdim,
bana ilkbaharý, sadeliði ve yeni bir baþlangýcý hatýrlatsýn,
yani, ankaranýn, o, akþamlarý hafif esen serin rüzgarlari gibi, saçlarýmý okþayan.

17.03.2008 / Hamburg
Ahmet BÜYÜKYILMAZ

Sosyal Medyada Paylaşın: