ESMER BENLİ YÂRİM

o yayýlýþýn yok mu ýrmak boyunca
o mintanýmdan tutuþun
sarmaþ dolaþ oluþun yok mu
hafifçe aralýyor gönlümün kapýsýný
o mor düðmelerin
ve salkým salkým esmer tanelerin
hayat ne güzel seninle
diyorum ki her seferinde
nizam-ý alem yerli yerinde

bazen bir gök gürültüsü alabildiðine
kuþlar geçiyor baþucundan
dokunarak saçlarýna
sende bir nazlanma bir salýnma
nazenin ürkek ve titrek ruhun
yayýldýkça yayýlýyorsun
rüzgar tenine deðiyor
bir hüsnü davet gibi yarýna
geceleri ay ýþýðý düþüyor topuklarýna

umarsýz ve ýssýz bir gecenin ardýndan
bir yudum güneþ süzülüyor pýrýl pýrýl
ýlgýt ýlgýt bir rüzgar esiyor
ve düzgün bir ritimle tekrardan
kýzýl yeþil ve gök ýrmaklar
sana doðru akýyor
bulutlar her geçiþinde üstünden
kalbine ve eteklerine
gözyaþlarýný býrakýyor

yine bu minval üzere geçip gidecek
sessiz sedasýz bir mevsim
kýyýda bir hayal gibi býrakýp
o simsiyah gözlerini
ve senden bir tek kare resim
lâkin kadir kýymet bilmek gerek
yolunu bekleyeceðiz baharla
bitmez tükenmez tutkularla
kýskansýn seni ahududu siyah üzüm
beklerim yolunu iki gözüm

varsýn uðrunda þerha þerha olsun bu ten
ah, esmer benli yârim caným B ö ð ü r t l e n!

(Taþova, 23.08.2008)

Ali Rýza Atasoy




Sosyal Medyada Paylaşın: