Kendini koklar da durursun saçlarý yaðmurlu kýz... Bak gece düne el sallýyor Bir yýldýz kaysa diyorsun Sema sana aðlýyor Nefesin mi daralýyor Korkma Bir þarký söylersin Tutacak bir el ararsýn Gözlerinin kahvesine vurulayým Payýna düþen ellere seri numarasý koyar bu merhametsiz özneler Ýzin almadan altýna bile sýçamazsýn.
-Ölürsem seni bir daha göremem anne, -Korkma yavrum, sen gelemezsen ben gelirim.
Yalnýz annem korkuyor beni özlemekten Ancak annem korkuyor. Keþke aç ruhuma fýstýk atmasaydýnýz amca, diyorum Gülüyor. ’Ýyi’ olup çocuk kokuma merhem sürmeyecek ya. Ama ben yine de Bekliyorum. Bir Roxane’ým var; içimin gülen yüzü, Bana varan yollarýna kendimi seriyorum Hem gelsin diye geberiyorum Hem ötekiler gibi ’kötü’ olacak diye ondan nefret ediyorum.
-Anne, ayaklarým neden soðuyor? -Serumun yavaþ mý gidiyor yavrum?
Biliyorsun anne, Bal gibi biliyorsun ki, korkudan deliye dönüyorsun. Bak Bugün yine buradayým ama Ama’sý var anne, Kýrýk ve yorgunum.. -Baba, pamuk þeker?, diyorum Güllerden bir tebessüm yapýyor kendine Hüznünü yaðmurlara satmýþ, -Sen uyurken eridi, diyor. Yapma baba, Gülhane hayvanat bahçesi deðil artýk. Bak çocuklarýma anlatamayacaðým bir hikayem de oldu hem Ýskelesi batan þehirlerimi bilemeyecekler.
Korkarým velhasýl, Korkarým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
imitasyon düşler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.